Festas de San Miguel

Estas festas duran aproximadamente unha semana coincidindo co 29 de setembro que é a festa maior do patrón San Miguel. Actualmente estou en Barcelona e por esas datas estou a traballar, polo que actualmente non podo ir; pero cando chega ese día sempre me vén á miña memoria a miña infancia e mocidade nas festas de Ayllón e déixome levar pola miña imaxinación para trasladarme por un momento á miña vila e así vos teño que contar o que faciamos:

Durante un mes os máis novos da vila en grupos de amigos preparabamos a “peña”, que consistía en acondicionar un local para as festas.

Alí pasabamos as tardes, pintando, pondo papeis nas paredes e, o máis importante de todo isto, é que era unha maneira de atoparnos e pasar unhas horas entretidas, gozando á nosa maneira porque faciamos algo entre todos. Cando chegaban as festas, cada “peña” tiña o seu local o mellor acondicionado que puidera. Facíase un concurso a ver que peña era a máis cativadora de todas. Agora creo que o importante non era o premio, supoño que porque a nosa peña non o gañaba e non o lembro, pero sei que queda na miña imaxinación de que era o suficiente motivante como para querer facelo o mellor posible.

A festa comezaba co desfile de carrozas da raíña e as damas de honra, que naturalmente eran as mozas máis guapas da vila. Despois o señor alcalde dábanos o seu pregón para indicarnos que comezaba, outro ano máis, as festas do noso patrón “San Miguel”.

Non faltaba ninguén, desde o máis novo até o máis ancián, escoitando con entusiasmo aquelas palabras que nos querían dicir, a todos, que nos reuniamos outro ano para celebrar as festas da nosa vila. Cando terminaba de falar comezaba a música na praza, e todos os que estabamos alí bailabamos ao son daquela música, que aínda hoxe me vén á memoria: aquelas xotas do novo maestre de juglaría que tanto me gustaban, e que sigo pondo na miña casa de cando en vez. İamos de peña en peña para ver como a adornaron, e beber unha deliciosa limonada que preparabamos cada un e que tiña un sabor diferente dependendo da peña que era.

Eses días todo era alegría e bulicio, pero lémbroo dunha maneira sa. Bebíase algo de máis, pero iso pasábase durmindo un pouco; e desta maneira á mañá seguinte estábase preparado para comezar outro día de festa. Os músicos da vila e os mozos, tocando as pasarúas, ían de casa en casa, onde había algunha moza, que saía ao balcón para velos.

O que non podía faltar eran “os touros”. Xa sei que alguén pode pensar que non lle gustan porque é maltratar aos animais. A min particularmente non me gustaba o feito de ver morrer ao touro. Pero o recordo que teño é máis ben o do ambiente a festa e a música que alí había.

Outra cousa interesante que se facía eran os concursos e actividades para toda a vila. Desde o máis novo ao máis vello podían participar. Unha delas era a de atarse os pés e ter que chegar dun lado ao outro e encher un cesto de patacas a ver quen o encheu máis.

Había concursos como o de bailes típicos: pasodobres, tango e por suposto xotas; até o concurso de forza, de tirar dunha corda a ver quen a levaba cara ao outro grupo. En fin era unha semana divertida para todos.

Non podía faltar a diversión nocturna na que grupos musicais facían bailar na praza e no salón de baile da vila.

Outra festa destacable e que cada ano gaña máis importancia é a de “Ayllón Medieval”. Esta celébrase o último fin de semana do mes de xullo. Leva celebrándose desde o 1997 e cada ano acoden mais persoas, tanto dos veciños da vila e arredores, como visitantes de todos os lugares. Ao principio só era un día a festa, pero debido á súa gran participación, ultimamente puxéronse dous días: sábado e domingo.

Todas as persoas do lugar, e mailas ca desexan, van ataviadas como no século XV, podendo atopar desde cabaleiros cos seus cabalos, damas de alta alcurnia, esmoleiros, monxes, mouros e cristiáns, e un sen fin de personaxes que esperan a chegada do Rei Don Juan İİ e o Contestable de Castela, Don Álvaro de Lúa. Mentres se espera a chegada de tan ilustres personaxes, pódese gozar do contacontos que nos narra toda a historia de Don Álvaro de Lúa desde que chegou á nosa vila até o seu desterro e morte tráxica.

Todo isto podédelo ver máis detallado nesta mesma páxina web cando estou a falar da historia de Ayllón. Tamén se pode gozar, como non, paseando polo mercado onde os artesáns están a traballar o barro, a madeira, o cristal, e un sen fin de paradas onde podedes atopar desde, traxes da época, armaduras e demais ornamentos, até puntillas confeccionadas con mans expertas como podedes ver nas fotos que se achegan.

Pola tarde pódese gozar de concertos tanto de música antiga como renacentista e pola noite todas as luces artificiais desapareceron e vese como iluminan os fachos daquela época, a vila recobra un aspecto especial e parece unha auténtica vila medieval. Os concertos de música celta ou flock dan o último toque medieval á vila.